ΚΑΛΟΗΘΗΣ ΜΥΟΚΛΟΝΙΚΗ ΕΠΙΛΗΨΙΑ ΒΡΕΦΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

Η καλοήθης μυοκλονική επιληψία της βρεφικής ηλικίας συνίσταται στην έναρξη μυοκλονικών και άλλων κρίσεων κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους ζωής, με γενικευμένες εκφορτίσεις αιχμής- βραδέος κύματος 3 Hz. Συχνά, είναι αρχικά δύσκολο να διακριθεί αυτός ο τύπος από πιο σοβαρά σύνδρομα, αλλά η παρακολούθηση διευκρινίζει τη διάγνωση. Αυτό το σύνδρομο επιληψίας είναι σπάνιο. Οι μυοκλονικές κρίσεις είναι ο μόνος τύπος κρίσης που παρατηρείται κατά την έναρξη της επιληψίας και εμφανίζονται συχνά. Αφορούν κυρίως :

-το κεφάλι (προκαλώντας ΝΕΥΜΑ)

-τους οφθαλμικούς βολβούς (προκαλώντας ΑΠΟΚΛΙΣΗ του ΒΛΕΜΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΝΩ)

-τα άνω άκρα (προκαλώντας ΤΙΝΑΓΜΑ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ πάνω & έξω) 

το διάφραγμα (οδηγώντας σε ΦΩΝΟΠΟΙΗΣΗ).

Σπανίως μπορεί να συμμετέχουν τα κάτω άκρα, προκαλώντας ΠΤΩΣΕΙΣ. 

Μπορεί να είναι μεμονωμένοι ή να εμφανίζονται σε σειρά και να είναι ποικίλης σοβαρότητας. Μπορεί να εμφανίζονται σε όλες τις καταστάσεις (εγρήγορση, υπνηλία, βαθύς ύπνος, ξύπνημα) 

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗΣ

-φωτεινή διέγερση

-ξαφνικός θόρυβος 

-άγγιγμα. 

Οι κρίσεις είναι αυτοπεριοριζόμενες, σταματώντας εντός 6 μηνών έως 5 ετών από την έναρξη. 

Γενικευμένες τονικοκλονικές κρίσεις μπορεί να παρατηρηθούν αργότερα στη ζωή (στο 10% των ασθενών από την νεανική ηλικία), ενώ στο 30% των ασθενών μπορεί να παρατηρηθούν πυρετικές κρίσεις , οι οποίες εμφανίζονται πριν ή μετά την έναρξη των μυκλονικών κρίσεων.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αυτοπεριοριζόμενες αναφέρονται οι κρίσεις που έχουν υψηλή πιθανότητα αυθόρμητης υποχώρησης σε μια προβλέψιμη ηλικία.

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ

Αυτό το σύνδρομο χαρακτηρίζεται από την έναρξη μυοκλονικών κρίσεων μεταξύ των ηλικιών 6-18 μηνών (εύρος 4 μηνών έως 3 ετών). Οι άρρενες έχουν διπλάσια πιθανότητα να επηρεαστούν από τα θήλεα. Το προγεννητικό ιστορικό και το ιστορικό γέννησης είναι μη αξιοσημείωτο. Το μέγεθος του κεφαλιού και η νευρολογική εξέταση είναι φυσιολογικά. Η προηγούμενη ανάπτυξη είναι συνήθως φυσιολογική. Αναφέρονται γνωστικές, κινητικές και συμπεριφορικές δυσκολίες, ειδικά εάν οι κρίσεις δεν ελέγχονται επαρκώς. Το αναπτυξιακό αποτέλεσμα είναι φυσιολογικό στο 60-85% των περιπτώσεων. Μπορεί να παρατηρηθεί ήπια νοητική εξασθένηση και προβλήματα προσοχής.

ΗΕΓ

Το υποβάθρο του ΗΕΓ είναι φυσιολογικό. Μεσοκριτικά μπορεί να παρατηρηθούν γενικευμένες εκφορτίσεις  αιχμής-κύματος ή πολυαιχμών-κύματος.

Οι γενικευμένες εκφορτίσεις  αιχμής-κύματος ή πολυαιχμών-κύματος μπορεί να ενεργοποιηθούν στον ύπνο. Κριτικά (δεν είναι απαραίτητο να γίνει, όμως συστήνεται αν το μεσοκριτικό ΗΕΓ ύπνου δεν είναι διαγνωστικό) οι μυοκλονικές κρίσεις σχετίζονται με γενικευμένες εκφορτίσεις αιχμής-κύματος ή πολυαιχμών-κύματος στα περίπου 3Hz. Καταγράφονται συχνότερα από τον ύπνο και μπορεί να προκληθούν από ξαφνικό θόρυβο ή άγγιγμα ή από διαλείπουσα φωτική διέγερση.

Ν.Β!!!! Σύνδρομο χωρίς εργαστηριακή επιβεβαίωση: σε περιοχές με περιορισμένους πόρους, αυτό το σύνδρομο δεν μπορεί να διαγνωστεί χωρίς το ΗΕΓ να δείχνει γενικευμένες εκφορτίσεις αιχμής-κύματος στον ύπνο

ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ

Η νευροαπεικόνιση είναι φυσιολογική (MRI) και είναι απαραίτητη να διενεργηθεί

ΓΕΝΕΤΙΚΗ

👉ΠΡΟΤΥΠΟ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑΣ : Άγνωστη, πιθανώς σύνθετη/πολυγονιδιακή κληρονομικότητα.

👉ΓΝΩΣΤΑ ΓΟΝΙΔΙΑ :Κανένα γνωστό.

👉ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΡΙΣΕΩΝ/ΕΠΙΛΗΨΙΑΣ : Οικογενειακό ιστορικό πυρετικών κρίσεων ή επιληψίας παρατηρείται σε ~10% των περιπτώσεων.

ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ

ü  ✋Σύνδρομο Dravet: οι μυοκλονικές κρίσεις είναι συχνές, ωστόσο συνήθως εμφανίζονται κατά το δεύτερο έτος της ζωής , ενώ πριν την εμφάνιση των μυοκλονικών κρίσεων προηγείται μια περιόδος ευαισθησίας σε πυρετικούς σπασμούς, συμπεριλαμβανομένων παρατεταμένων κρίσεων.

ü  ✋Σύνδρομο βρεφικών επιληπτικών σπασμών

ü  ✋Καλοήθης μυοκλονία βρεφικής ηλικίας και κρίσεις ρίγους

ü  ✋Υπναγωγικές σπασμωδικές κινήσεις                                                                                                          

       ✋Υπερεκπληξία

 

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΒΡΕΦΙΚΩΝ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΩΝ ΣΠΑΣΜΩΝ  (IESS)

Το IESS είναι ένας όρος που προτείνεται να περιλαμβάνει τόσο το σύνδρομο West όσο και τα βρέφη που παρουσιάζουν επιληπτικούς σπασμούς και δεν πληρούν όλα τα κριτήρια για το σύνδρομο West.

ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ ΒΡΕΦΙΚΏΝ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΩΝ ΣΠΑΣΜΩΝ
ΚΡΙΤΗΡΙΑ	ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ	ΑΜΦΙΒΟΛΑ	ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ
Κρίσεις	Καμπτικοί, εκτατικοί ή μεικτοί επιληπτικοί σπασμοί , που συνήθως εμφανίζονται σε ομάδες
ΗΕΓ	Μεσοκριτικό: Υψαρρυθμία , πολυεστιακές ή εστιακές επιληπτόμορφες εκφορτίσεις (μπορεί να φανούν νωρίς μετά την έναρξη των σπασμών)	Μεσοκριτικό: φυσιολογικό ΗΕΓ, μοτίβο καταστολής-έκρηξης	Κριτικό: φυσιολογικό ΗΕΓ κατά τη διάρκεια των κλινικών γεγονότων των υποτιθέμενων σπασμών
Ηλικία έναρξης	1-24 μήνες	Ηλικία έναρξης 1-2 μηνών	>24 μηνών
Συννοσηρότητες	Αναπτυξιακή επιβράδυνση μετά την εμφάνιση των σπασμών , οι οποίοι μπορεί να απουσιάζουν πρώιμα κατά την έναρξη (είναι δύσκολο να καθορισθούν σε ένα παιδί με προυπάρχουσες σημαντικές αναπτυξιακές νόσους)
MRI +διάγνωση	Μια MRI εγκεφάλου δεν είναι απαραίτητη για τη διάγνωση , συστήνεται όμως για τη διερεύνηση της υποκείμενης αιτίας
ΗΕΓ+διάγνωση	Ένα ΗΕΓ κατά τη διάρκεια της κρίσης δεν είναι απαραίτητο, δεδομένου ότι δείχνει την υψαρρυθμία ή τις επιληπτόμορφες διαταραχές ή συνοδεύεται από αναπτυξιακή καθυστέρηση. Όταν όμως απουσιάζει η υψαρρυθμία ή οι επιληπτόμορφες διαταραχές , τότε είναι απαραίτητο ένα ΗΕΓ κατά την κρίση
Πιθανό εξελισσόμενο σύνδρομο	Τα βρέφη με προηγηθείσα εγκεφαλική βλάβη, αναπτυξιακέ ςεγκεφαλικές δυσπλασίες ή εξιδικευμένες γενετικές καταστάσεις , περιλαμβανομένης της πρώιμης βρεφικής έναρξης αναπτυξιακής επιληπτικής εγκεφαλοπάθειας, τα οποία εμφανίζουν μεσοκριτικές ΗΕΓ διαταραχές, θα πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά για την ανάπτυξη κλινικών επιληπτικών σπασμών. Πάντως η διάγνωση δεν τίθεται προ της έναρξης των απαραίτητων κρίσεων
Σύνδρομο χωρίς εργαστηριακή επιβεβαίωση	Σε περιοχές με περιορισμένες δυνατότητες , το μεσοκριτικό ΗΕΓ είναι απαραίτητο. Αν όμως το ΗΕΓ δεν είναι διαθέσιμο & και οι τυπικοί επιληπτικοί σπασμοί διαπιστώνονται από έναν έμπειρο κλινικό (προσωπικά ή σε καταγραφή σε βιντεο) και πληρούνται και τα άλλα απαραίτητα και εξ αποκλεισμού κριτήρια, τότε η διάγνωση του συνδρόμου μπορεί να τεθεί.

Το σύνδρομο West κλασικά αναφέρεται στην τριάδα των επιληπτικών σπασμών, της υψαρρυθμίας και της αναπτυξιακής στασιμότητας ή παλινδρόμησης. Ωστόσο, τα βρέφη με IESS συχνά δεν έχουν ένα από αυτά τα τρία κριτήρια. Για παράδειγμα, η αναπτυξιακή επίδραση μπορεί να μην είναι εμφανής ή η τυπική υψαρρυθμία μπορεί να μην υπάρχει. Αυτή η ανησυχία είχε εντοπιστεί προηγουμένως από την ομάδα West Delphi, η οποία πρότεινε τον όρο σύνδρομο βρεφικών σπασμών για όλες τις περιπτώσεις βρεφικών σπασμών, ανεξάρτητα από τα ευρήματα του ΗΕΓ, και διατήρησε τον όρο σύνδρομο West για περιπτώσεις στις οποίες συνδυαζόταν υψαρρυθμία, ανεξάρτητα από την αναπτυξιακή παλινδρόμηση. Αυτή η αλλαγή τονίζει τη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης και θεραπείας, επειδή ο μικρότερος χρόνος καθυστέρησης έως τη θεραπεία σχετίζεται με καλύτερο αποτέλεσμα. Η προσθήκη του όρου «επιληπτικό» στο όνομα του συνδρόμου έγινε κατόπιν αιτήματος πολλών ειδικών στην παιδιατρική νευρολογία/επιληψία, προκειμένου να αποφευχθεί οποιαδήποτε σύγχυση με τους μη επιληπτικούς σπασμούς και να τονιστεί η επιληπτική φύση αυτού του συνδρόμου. Το IESS χαρακτηρίζεται από την έναρξη επιληπτικών σπασμών μεταξύ 1 και 24 μηνών (μέγιστη συχνότητα 3 και 12 μηνών), αν και μπορεί να εμφανιστεί αργότερα. Τα βρέφη μπορεί να μην έχουν προηγούμενο ιστορικό ή το προηγούμενο ιστορικό μπορεί να αντικατοπτρίζει την υποκείμενη αιτία, για παράδειγμα, επίκτητη δομική ανωμαλία του εγκεφάλου ή γενετική ανωμαλία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, βρέφη με EIDEE ή άλλες επιληψίες πρώιμης έναρξης (συνήθως με εστιακές κρίσεις) μπορεί να εξελιχθούν σε κλινικά και ηλεκτροεγκεφαλογραφικά χαρακτηριστικά του IESS μετά την ηλικία των 3-4 μηνών.

Αιτίες :

-Δομικές εγκεφαλικές διαταραχές -αναπτυξιακές (πχ οζώδης σκλήρυνση)

                                                          -επίκτητες (υποξική-ισχαιμική εγκεφαλοπάθεια)

-Χρωμοσωμιακά νοσήματα -πχ Down syndrome or Miller-Dieker syndrome

-Γονιδιακές διαταραχές-ARX, CDKL5, SPTAN1, STXBP1

-Μεταβολικές αιτίες

Επιδημιολογία:

Η εκτιμώμενη συχνότητα εμφάνισης του IESS είναι 30/100.000 ζώντα βρέφη, με ορισμένες μελέτες να υποδηλώνουν υψηλότερα ποσοστά συχνότητας εμφάνισης σε υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη (Σουηδία, Φινλανδία, Δανία). Μια πληθυσμιακή ομάδα έδειξε ότι το IESS αντιπροσώπευε το 10% των επιληψιών που ξεκινούν πριν από τους 36 μήνες. Και τα δύο φύλα επηρεάζονται, με υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης στους άνδρες.

Γενετική:

Θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι γενετικές μελέτες εάν δεν βρεθεί αιτιολογία μετά από κλινική εξέταση και μαγνητική τομογραφία. Επιπλέον, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η διενέργεια γενετικών εξετάσεων για ασθενείς με δομικές διαταραχές του εγκεφάλου που είναι γνωστό ότι σχετίζονται με γενετική βάση. Παθογόνες παραλλαγές σε πολλά γονίδια έχουν συσχετιστεί με το IESS και συχνά εμφανίζονται de novo στα παιδιά. Μια γενετική αιτιολογία μπορεί να οριστεί σε έως και 41% των περιπτώσεων.

Οι αιτιολογίες περιλαμβάνουν την τρισωμία 21, ARX, CDKL5, STXBP1, IQSEC2, TSC1, TSC2 και πολλές άλλες. Μια γενετική μετάλλαξη μπορεί να κληρονομηθεί από έναν γονέα με ήπια συμπτώματα ή από έναν μη προσβεβλημένο γονέα. Επιπλέον, μια σειρά χρωμοσωμικών ανωμαλιών και παραλλαγών αριθμού αντιγράφων έχουν συσχετιστεί με το IESS, επομένως θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η χρωμοσωμική μικροσυστοιχία και ο τυπικός καρυότυπος.

Κλινική εικόνα:

Το IESS έχει έναρξη μεταξύ 3 και 12 μηνών, με εύρος 1-24 μηνών. Εάν η έναρξη συμβεί πριν από τους 3 μήνες, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη άλλες πρώιμης έναρξης αναπτυξιακές και επιληπτικές εγκεφαλοπάθειες. Πριν από την έναρξη του IESS, η ανάπτυξη μπορεί να είναι φυσιολογική, αλλά συχνά υπάρχει ιστορικό προηγούμενης σαφούς ή πιθανολογούμενης μη φυσιολογικής ανάπτυξης. Αναπτυξιακή επιβράδυνση, διακοπή ή υποχώρηση παρατηρείται με την έναρξη των σπασμών, αν και μπορεί να μην είναι εμφανή πολύ νωρίς στην πορεία. Οι γονείς μπορεί να αναφέρουν μεμονωμένη υποχώρηση στην οπτική προσοχή ή αλλοιωμένη κοινωνική ανταπόκριση τις ημέρες ή τις εβδομάδες που προηγούνται της έναρξης των σπασμών. Το αναπτυξιακό plateau και η παλινδρόμηση συνήθως επιδεινώνονται χωρίς επείγουσα και αποτελεσματική θεραπεία. Αν και το μέγεθος της κεφαλής και η εξέταση μπορεί να είναι φυσιολογικά, η προσεκτική νευρολογική εξέταση μπορεί να παρέχει ενδείξεις για την αιτιολογία, συμπεριλαμβανομένου του μη φυσιολογικού μεγέθους της κεφαλής ή των ευρημάτων της νευρολογικής εξέτασης. Επιπλέον, η δερματολογική εξέταση (για στίγματα που υποδηλώνουν νευροδερματική διαταραχή όπως το σύμπλεγμα οζώδους σκλήρυνσης), η οφθαλμολογική αξιολόγηση και η εξέταση για δυσμορφικά χαρακτηριστικά είναι σημαντικές, καθώς μπορούν να υποδηλώσουν μια υποκείμενη αιτία.

Πορεία της νόσου:

Το IESS συχνά εξελίσσεται σε άλλους τύπους ή σύνδρομα επιληψίας, ιδιαίτερα σε σύνδρομο Lennox-Gastaut ή σε ανθεκτικές στα φάρμακα εστιακές επιληψίες. Αν και δεν υπάρχουν ακριβή δεδομένα, έχει υποστηριχθεί ότι περίπου το 30% των ασθενών με IESS μπορεί να εξελιχθεί σε σύνδρομο Lennox-Gastaut. Μερικά βρέφη μπορεί να ξεκινήσουν με εστιακή επιληψία που εξελίσσεται σε IESS και στη συνέχεια, καθώς το παιδί μεγαλώνει ή ανταποκρίνεται στη θεραπεία, να επανέλθουν σε εστιακή επιληψία. Σε τέτοιες περιπτώσεις, εστιακά χαρακτηριστικά παρατηρούνται συχνά στο ΗΕΓ και η τυπική υψαρρυθμία μπορεί να απουσιάζει. Οι συνυπάρχουσες εστιακές κρίσεις, οι ασύμμετροι επιληπτικοί σπασμοί και τα συνεπή εστιακά χαρακτηριστικά στο ΗΕΓ θα πρέπει επίσης να αυξάνουν την πιθανότητα δομικής ανωμαλίας του εγκεφάλου. Οι επιληπτικοί σπασμοί μπορεί να επιμένουν σε ορισμένες περιπτώσεις, ιδιαίτερα με ορισμένες από τις γενετικές ή δομικές εγκεφαλοπάθειες. Σε ορισμένα άτομα, υποχωρούν με αποτελεσματική θεραπεία και η επακόλουθη επιληψία δεν παρατηρείται. Αναπτυξιακά, πολλά βρέφη καταλήγουν με κακό αναπτυξιακό αποτέλεσμα, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των κρίσεων. Η σοβαρότητα της αναπτυξιακής καθυστέρησης σχετίζεται κυρίως με την αιτιολογία και την ταχύτητα της θεραπείας. Η πρόγνωση είναι πιο ευνοϊκή για βρέφη με προηγούμενη φυσιολογική ανάπτυξη, χωρίς γνωστή αιτία και άμεση έναρξη ειδικής για το σύνδρομο θεραπείας.

Επιληπτικές κρίσεις:

Οι επιληπτικοί σπασμοί είναι υποχρεωτικοί για τη διάγνωση του IESS και αποτελούνται από σύντομες τονικές συσπάσεις των αξονικών μυών, καθεμία συνήθως διαρκεί <3 δευτερόλεπτα, οι οποίες μπορεί να είναι καμπτικές, εκτείνουσες ή μικτές. Αυτές συνήθως εμφανίζονται σε σειρές ή ομάδες, με αυξανόμενη έμφαση στα κινητικά χαρακτηριστικά της ομάδας, συχνά για διάστημα λεπτών (αν και οι ομάδες μπορεί να διαρκέσουν 30 λεπτά ή περισσότερο) και συχνά παρατηρούνται κατά την αφύπνιση. Αυτές μπορεί να είναι συμμετρικές ή ασύμμετρες και μπορεί να είναι ανεπαίσθητες, με μικρά κουνήματα του κεφαλιού ή κινήσεις των ματιών ή του πηγουνιού. Εστιακές κρίσεις μπορεί επίσης να παρατηρηθούν και μπορεί να συνυπάρχουν σε ένα βρέφος με σπασμούς, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις δομικής αιτιολογίας, για παράδειγμα, οζώδη σκλήρυνση ή εστιακή φλοιώδης δυσπλασία. Οι εστιακές κρίσεις μπορεί να εμφανιστούν είτε ανεξάρτητα από τους σπασμούς είτε μπορεί να προηγούνται, να εμφανίζονται κατά τη διάρκεια ή να ακολουθούν μια ομάδα επιληπτικών σπασμών ή ακόμα και να εμφανίζονται σε όλη τη σειρά των επιληπτικών σπασμών. Οι τονικές κρίσεις κατά την έναρξη είναι άτυπες και θα πρέπει να εγείρουν ανησυχία για μια άλλη πρώιμη εμφάνιση αναπτυξιακής και επιληπτικής εγκεφαλοπάθειας.

ΗΕΓ:

Μεσοκριτικά, παρατηρείται συχνά υψαρρυθμία (χαοτική, υψηλού εύρους, υπερβολικής επιβράδυνσης, πολυεστιακές επιληπτόμορφες εκφορτίσεις) και η απόδοση ανίχνευσης είναι μεγαλύτερη εάν καταγραφεί ύπνος μη REM (ταχείας κίνησης των ματιών)

Μερικά βρέφη μπορεί να έχουν ένα πολύ ενεργό πολυεστιακό επιληπτόμορφο ΗΕΓ χωρίς το χαοτικό υπόβαθρο που χαρακτηρίζει την υψαρρυθμία.

Μια συνεπής εστιακή επιληπτόμορφη εκφόρτιση ή εστιακή γρήγορη δραστηριότητα θα πρέπει να υποδηλώνει μια υποκείμενη δομική ανωμαλία. Πολύ νωρίς στην πορεία ή σε μεγαλύτερα παιδιά, η υψαρρυθμία μπορεί επίσης να απουσιάζει.

Οι κλινικοί γιατροί δεν πρέπει να αρνούνται την τυπική θεραπεία σε παιδιά με IESS που δεν έχουν υψαρρυθμία. 

Η επιληπτική καταγραφή ενός επιληπτικού σπασμού χαρακτηρίζεται από ένα υψηλού εύρους, γενικευμένο, οξύ ή αργό κύμα ακολουθούμενο από χαμηλού εύρους, γρήγορη δραστηριότητα, η οποία μπορεί να εμφανιστεί ως σύντομη ηλεκτροδιάσπαση.

Η υψαρρυθμία συνήθως εξασθενεί ή σταματά κατά τη διάρκεια μιας σειράς επιληπτικών σπασμών. Το ΗΜΓ βοηθά στη διάκριση των επιληπτικών σπασμών από τις μυοκλονικές κρίσεις και τις τονικές κρίσεις. Ένα μοτίβο καταστολής ριπών στο ΗΕΓ υποδηλώνει EIDEE.

Μεταβολικές και άλλες εργαστηριακές μελέτες:

Οι μεταβολικές αιτιολογίες αποτελούν μια σπάνια αλλά σημαντική αιτία του IESS. Θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η διενέργεια μεταβολικών εξετάσεων εάν δεν εντοπιστεί αιτιολογία κατά την κλινική εξέταση και δεν παρατηρηθούν δομικές ανωμαλίες στην μαγνητική τομογραφία. Ελλείψει γνωστής αιτιολογίας, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η εξάρτηση από πυριδοξίνη. Εάν δεν υπάρχουν διαθέσιμες εργαστηριακές μελέτες για τον γρήγορο αποκλεισμό αυτής της διάγνωσης, τα βρέφη θα πρέπει να εξετάζονται για χορήγηση πυριδοξίνης. Ωστόσο, δεδομένης της σπανιότητας αυτής της διαταραχής, μια τέτοια δοκιμή θα πρέπει να χορηγείται ταυτόχρονα με τη θεραπεία πρώτης γραμμής.

Διαφορική διάγνωση:

Επιληπτική:

• Η EIDEE (Early-infantile developmental and epileptic encephalopathy, Πρώιμης Βρεφικής ηλικίας Αναπτυξιακή και Επιληπτική Εγκεφαλοπάθεια) ξεκινά πριν από την ηλικία των 3 μηνών. Παρόλο που μπορεί να υπάρχουν σπασμοί, συνυπάρχουν και άλλοι τύποι κρίσεων, όπως τονικοί, μυοκλονικοί και διαδοχικοί σπασμοί.

• Η MEI εμφανίζεται με μυοκλονικούς σπασμούς, όχι επιληπτικούς σπασμούς. Το ΗΕΓ και το ΗΜΓ μπορούν να διακρίνουν τη μυοκλονία από τους επιληπτικούς σπασμούς. Το ΗΕΓ δείχνει φυσιολογικό υπόβαθρο με γενικευμένες εκφορτίσεις αιχμηρών κυμάτων.

Μη επιληπτική:

• Καλοήθης μυοκλονιες ύπνου: οι μυοκλονίες στον ύπνο είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο.

• Οι καλοήθεις μυοκλονίες  της βρεφικής ηλικίας εμφανίζονται με μυοκλονίες και φυσιολογικό μεσοκριτικό ΗΕΓ.

• Ο βρεφικός κολικός εμφανίζεται με διαλείπουσες παρατεταμένες κρίσεις κλάματος και δυσκαμψίας. Το ΗΕΓ είναι φυσιολογικό.

• Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση ή σύνδρομο Sandifer.

• Καλοήθεις κρίσεις ρίγους της βρεφικής ηλικίας.

• Καλοήθεις βρεφικές πτώσεις κεφαλής: συχνές πτώσεις κεφαλής με έναρξη σε ηλικία 3-6 μηνών. Αυτή η οντότητα είναι αυτοπεριοριζόμενη και το ΗΕΓ είναι φυσιολογικό.

• Υπερεκπληξία

 

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ALPORT

Το σύνδρομο Alport (AS), ή κληρονομική νεφρίτιδα, είναι μια γενετικά ετερογενής ασθένεια που προκαλείται από μεταλλάξεις στα γονίδια που κωδικοποιούν για το κολλαγόνο τύπου IV, ένα κύριο συστατικό των βασικών μεμβρανών. Αυτές οι γενετικές αλλοιώσεις σχετίζονται με αξιοσημείωτη μεταβλητότητα στην κλινική εικόνα, το φυσικό ιστορικό και τις ιστολογικές ανωμαλίες.

ΓENETIKH

-Περίπου το 85% των ασθενών έχουν Χ-συνδεδεμένη κληρονομικότητα (ΦΥ)  που προκαλείται από μια μετάλλαξη στο γονίδιο COL4A5 που κωδικοποιεί για την αλυσίδα α5 του κολλαγόνου τύπου IV.

-Ασθενείς με υποτύπο Χ-συνδεδεμένου ΑΣ (ΦΥ)  και διάχυτης λειομυωμάτωσης εμφανίζουν συνεχόμενη μετάλλαξη στα γονίδια COL4A5 και COL4A6 που κωδικοποιεί για τις αλυσίδες α5 και α6, αντίστοιχα, του κολλαγόνου τύπου IV. Στην περίπτωση αυτή στους άρρενες ασθενείς απουσιάζουν οι α5-αλυσίδες , ενώ τα θήλεα είναι φορείς με μωσαική έκφραση

-Οι αυτοσωματικές υπολειπόμενες μορφές ΑΣ σε περίπου 15% των ασθενών προκαλούνται από μεταλλάξεις (παραλλαγές και στα δύο αντίγραφα του γονιδίου COL4A3) στα γονίδια COL4A3 και COL4A4 στο χρωμόσωμα 2 που κωδικοποιούν για τις αλυσίδες α3 και α4, αντίστοιχα, του κολλαγόνου τύπου IV. Στους ομοζυγώτες αυτής της μορφής υπάρχουν αλυσίδες α5 και στην κάψα του Bowman & στα άπω σωληνάρια, όπως επίσης και τα θήλεα (φορείς) έχουν φυσιολογική παρουσία α5 αλυσίδων

-Στο 5% των περιπτώσεων εμφανίζεται μια αυτοσωμική επικρατούσα μορφή AS που συνδέεται με τη θέση του γονιδίου COL4A3-COL4A4.( Παραλλαγές σε ένα μόνο αντίγραφο του γονιδίου COL4A3)

-Το σύνδρομο Fechtner (AS με μακροθρομβοπενία) είναι αυτοσωματικά επικρατούσα διαταραχή λόγω μεταλλάξεων στο MYH9.

-Η κληρονομική αγγειοπάθεια με νεφροπάθεια-ανευρύσματα-μυϊκές κράμπες (HANAC) μπορεί αρχικά να μοιάζει με ΑΣ. Το σ-μο HANAC οφείλεται σε μεταλλάξεις στο γονίδιο COL4A1.

ΠΑΘΟΛΟΓΟΑΝΑΤΟΜΙΑ

Τα δείγματα βιοψίας νεφρού κατά τη διάρκεια της πρώτης δεκαετίας της ζωής θα δείξουν μόνο μερικές αλλαγές στο οπτικό μικροσκόπιο.

Μικροσκοπία ανοσοφθορισμού: Ο τυπικός ανοσοφθορισμός δεν δείχνει ανοσοσυμπλέγματα. Η ανοσοχρώση για τις αλυσίδες άλφα κολλαγόνου τύπου IV μπορεί να επιβεβαιώσει την απουσία κολλαγόνου α5 τύπου IV σε ασθενείς με Χ-συνδεδεμένο Alport, την αποσπασματική χρώση με μωσαϊκό σε γυναίκες φορείς και την παρουσία κολλαγόνου άλφα 5 τύπου IV μόνο στην κάψουλα του Bowman και στα απομακρυσμένα σωληνάρια, αλλά όχι στις GBM σε ασθενείς με αυτοσωμικό υπολειπόμενο Alport. Οι φορείς του αυτοσωμικού υπολειπόμενου Alport έχουν φυσιολογική ανοσοχρώση για τις άλφα αλυσίδες κολλαγόνου τύπου IV. Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα υποσύνολο ασθενών με Alport εξακολουθεί να έχει υπολειπόμενη κολοβωμένη (ακρωτηριασμένη) αλυσίδα κολλαγόνου τύπου IV και μπορεί να εμφανίσει φυσιολογική ανοσοχρώση.

Ηλεκτρονική μικροσκοπία: Το πρώιμο Alport ή οι φορείς του Alport δείχνουν διάχυτη λέπτυνση των GBM. Στο τεκμηριωμένο Alport, υπάρχουν ακανόνιστες λεπτές και παχύρρευστες περιοχές με τεμαχισμένη και ακανόνιστη πολυελασματοποιημένη εμφάνιση του πυκνού πετάλου, με κοντά ινίδια σε ορθή γωνία προς την GBM, ακανόνιστες διαφανείς περιοχές διάσπαρτες με παχύρρευστες περιοχές του πυκνού πετάλου (lamina densa), με αποτέλεσμα ένα λεγόμενο μοτίβο ύφανσης καλαθιού. Δεν υπάρχουν ανοσοσυμπλέγματα και οι διεργασίες των προσεκβολών των ποδοκυττάρων , ιδιαίτερα στα σκληρυνθέντα σπειράματα, μπορεί να παρουσιάσουν εξάλειψη.

Αργότερα, τα σπειράματα μπορεί να αναπτύξουν μεσαγγειακό πολλαπλασιασμό και πάχυνση του τοιχώματος των τριχοειδών, οδηγώντας σε προοδευτική σπειραματική σκλήρυνση. Η σωληναριακή ατροφία, η διάμεση φλεγμονή και ίνωση και τα σωληναριακά ή διάμεσα κύτταρα που περιέχουν λιπίδια, που ονομάζονται αφρώδη κύτταρα, αναπτύσσονται καθώς εξελίσσεται η νόσος. Οι ανοσοπαθολογικές μελέτες είναι συνήθως μη διαγνωστικές.

Στους περισσότερους ασθενείς, η ηλεκτρονική μικροσκοπία αποκαλύπτει διάχυτη πάχυνση, λέπτυνση, διάσπαση και στρωματοποίηση των σπειραματικών και σωληναριακών βασικών μεμβρανών. Για να συγχέεται περαιτέρω η διάγνωση, η υπερδομική ανάλυση του GBM σε όλες τις γενετικές μορφές AS μπορεί να είναι απολύτως φυσιολογική, να εμφανίζει μη ειδικές αλλοιώσεις ή να επιδεικνύει μόνο ομοιόμορφη λέπτυνση.

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ

Παράγοντες που επηρεάζουν τη σοβαρότητα της νόσου. Η σοβαρότητα του συνδρόμου Alport επηρεάζεται από τον τύπο της παθογόνου παραλλαγής στο COL4A3/COL4A4/COL4A5 και το πρότυπο κληρονομικότητας, το οποίο με τη σειρά του επηρεάζει τα επίπεδα έκφρασης της α3-α4-α5 (IV) στη σπειραματική βασική μεμβράνη. Ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων συμβάλλει στο ευρύ φάσμα της νόσου που παρατηρείται κλινικά

ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Όλοι οι ασθενείς με AS έχουν ασυμπτωματική μικροσκοπική αιματουρία, η οποία μπορεί να είναι διαλείπουσα σε γυναίκες και νεότερα αγόρια. Μεμονωμένα ή υποτροπιάζοντα επεισόδια οξείας αιματουρίας που εμφανίζονται συνήθως 1-2 ημέρες μετά από λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού παρατηρούνται σε περίπου 50% των ασθενών.

Η πρωτεϊνουρία παρατηρείται συχνά στους άνδρες, αλλά μπορεί να είναι απούσα, ήπια ή διαλείπουσα στις γυναίκες. Η προοδευτική πρωτεϊνουρία, που συχνά υπερβαίνει το 1 g/24 ώρες, είναι συχνή κατά τη δεύτερη δεκαετία της ζωής και μπορεί να είναι αρκετά σοβαρή για να προκαλέσει νεφρωσικό σύνδρομο.

Η αμφοτερόπλευρη νευροαισθητήρια βαρηκοΐα, η οποία δεν είναι ποτέ συγγενής, αναπτύσσεται στο 90% των ημίζυγων ανδρών με Χ-συνδεδεμένο ΑΣ, στο 10% των ετερόζυγων γυναικών με Χ-συνδεδεμένο ΑΣ και στο 67% των ασθενών με αυτοσωμικό υπολειπόμενο ΑΣ. Αυτό το έλλειμμα ξεκινά στο εύρος των υψηλών συχνοτήτων, αλλά εξελίσσεται για να περιλαμβάνει την ακοή που σχετίζεται με την κανονική ομιλία, προκαλώντας την ανάγκη για ακουστικά βαρηκοΐας. Αυτή η εξέλιξη της απώλειας ακοής φαίνεται να είναι παράλληλη με την απώλεια της νεφρικής λειτουργίας.

Οι οφθαλμικές ανωμαλίες, που εμφανίζονται στο 30-40% των ασθενών με Χ-συνδεδεμένη ΑΣ, περιλαμβάνουν πρόσθιο φακόκωνο (εξώθηση του κεντρικού τμήματος του φακού στον πρόσθιο θάλαμο), νόσο ωχράς κηλίδας και διαβρώσεις του κερατοειδούς.

Λειομυωμάτωση του οισοφάγου, του τραχειοβρογχικού δέντρου και των γυναικείων γεννητικών οργάνων έχει αναφερθεί αλλά είναι σπάνια

ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ALPORT

Διάγνωση	Συμπτώματα	Εξειδικευμένες δοκιμασίες	Θεραπεία
Μυωπία	Θολή όραση, δυσκολία στην όραση από απόσταση, καθαρή όραση από κοντά	Διάθλαση από Οπτικό	Γυαλιά
Υποτροπιάζουσες Διαβρώσεις Κερατοειδούς	Ξαφνικός οξύς πόνος, δακρύρροια, ευαισθησία στα έντονα φώτα, συνήθως κατά το περπάτημα	Εξέταση με σχισμοειδή λυχνία από οπτικό ή «οφθαλμολογικό τραυματία» σε περίπτωση συμπτωμάτων με χρήση φλουορεσκεΐνης	Οφθαλμικές σταγόνες εάν χρησιμοποιούνται συχνά, ιδανικά μια παχύρρευστη αλοιφή το βράδυ πριν τον ύπνο
Οπίσθια Πολυμορφική Εκφύλιση	Θολή όραση	Λεπτομερής εξέταση με σχισμοειδή λυχνία, ενδοθηλιακή εξέταση από χειρουργό οφθαλμίατρο	Αρχικά τίποτε, εάν είναι σοβαρό  μπορεί να ωφεληθεί από βαθύ πεταλοειδές μόσχευμα κερατοειδούς
Πρόσθιος Φακόκωνος  ή Σπανίως Οπίσθιος Φακόκωνος	Κλασικό σύνδρομο Alport, μια κωνική παραμόρφωση του σχήματος της επιφάνειας του φακού. Θολή όραση, προοδευτική μυωπία που δεν διορθώνεται με γυαλιά.	Εξέταση με σχισμοειδή λυχνία, φωτογραφία Scheimpflug, απεικόνιση με pentacam, ανάλυση μετωπιαίου κύματος από χειρουργό οφθαλμίατρο	Χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης φακών
Καταρράκτης	Θολή όραση, θόλωση και έντονο φως	Εξέταση με σχισμοειδή λυχνία από οφθαλμίατρο	Εξαγωγή καταρράκτη και ενδοφθάλμια εμφύτευση φακού
Αμφιβληστροειδικές κηλίδες	Ένα εύρημα τυπικό του συνδρόμου Alport που δεν φαίνεται να έχει συμπτώματα	Εξέταση βυθού με βιομικροσκοπία σχισμοειδούς	Καμία
Macular ‘lozenge’	Δεν υπάρχουν συμπτώματα στα αρχικά στάδια της νόσου	OCT σάρωση της ωχράς κηλίδας από έναν χειρουργό οφθαλμίατρο (ιδανικά έναν ειδικό στον αμφιβληστροειδή)	Καμία
Γιγαντιαία οπή της κηλίδας	Τυφλό σημείο στην κεντρική όραση	OCT σάρωση της ωχράς κηλίδας από έναν χειρουργό οφθαλμίατρο	Υαλοειδική-αμφιβληστροειδική χειρουργική (πολύ εξειδικευμένη οφθαλμολογική χειρουργική)

Ποια σημεία & συμπτώματα θέτουν την υποψία της διάγνωσης του σ-μου Alport?

ΕΜΜΈΝΟΥΣΑ ΑΙΜΑΤΟΥΡΊΑ (microscopic haematuria) ιδιαίτερα όταν υπάρχει όταν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό αιματουρίας ή νεφρικά προβλήματα

Πρωτεινουρία ή Νεφρική Ανεπάρκεια χωρίς κάποια προφανή αιτία

Περιπτώσεις στην οικογένεια ‘IgA Νεφροπάθειας’ (IgAN). Η IgAΝεφροπάθεια  μπορεί συμπωματικά να συνυπάρχει με το σ-μο Alport και αυτό να μοιάζει ως ένα οικογενειακό ιστορικό της IgAN

Περιπτώσεις Εστιακής Τμηματικής ΣπειραματοΣκλήρυνσης (FSGS)—ιδιαίτερα αν αυτή η κατάσταση δεν απαντά στην αγωγή με στεροειδή ή αν υπάρχουν άλλες πιθανές αιτίες στην οικογένεια

Απώλεια ακοής ή οφθαλμικές εκδηλώσεις , όπως είναι οι κηλίδες στον αμφιβληστροειδή

Οι νεφρικές κύστες θα πρέπει να οδηγούν τη σκέψη στο  σ-μο Alport, ιδιαίτερα αν οι  μεταλλάξεις PKD1/2 (which cause autosomal dominant polycystic kidney disease) δεν ανευρίσκονται

Διαγνωστικά χαρακτηριστικά του συνδρόμου Alport.

Διαγνωστική κατηγορία	Ευρήματα
Κλινική Εικόνα	Οι ασθενείς εμφανίζονται με αιματουρία, ήπια πρωτεινουρία, υπέρταση
Συχνότητα	1:50000 ζωντανες γεννήσεις (σπάνια νόσος)
Κληρονομικότητα	Φυλοσύνδετη επικρατούσα νόσος με μετάλλαξη στην α αλυσίδα του κολλαγόνου τύπου 4
Οπτικό Μικροσκόπιο	Τα σπειράματα δείχνουν εστιακό πολλαπλασιασμό των μεσαγγειακών κυττάρων με αύξηση της μεσαγγειακής μήτρας & περιστασιακή τμηματική σκλήρυνση. Στο διάμεσο χώρο εμφανίζονται αφρώδη κύτταρα γεμάτα λίπος.
Ηλεκτρονικό Μικροσκόπιο	Χαρακτηριστική  διάσπαση ή ελασματοποίηση της βασικής μεμβράνης  στα προσβεβλημένα μέρη των σπειραμάτων
Ανοσοφθορισμός	Δεν παρουσιάζει εναπόθεση ανοσοσφαιρινών ή συμπληρώματος

ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ

-Εμμένουσα Οικογενής Αιματουρία

·                                              Σπειραματική -ΤΒΜΝ

                                              -IgA Νεφροπάθεια

                                              -ΜΗΥ9 (Ebstein, Fechtner σ-μο)

                                              -ΜΥ ΣΝ τύπου 2

                                              -Οικογενές HUS

                                              -C₃ Νεφροπάθεια

·                                  Μη Σπειραματική -ΑΕΠΚΝΝ

                                              -ΔΚΝ

                                              -Υπερασβεστιουρία

 

-Νεφρική Ανεπάρκεια + Απώλεια Ακοής

·        ✔MYH9-νόσος (May-Hegglin anomaly, Sebastian syndrome, Fechtner syndrome, and Epstein syndrome)

·        ✔Νεφρονόφθιση

·        ✔Σ-μο Bartter

·       ✔ Άπω ΝΣΟ

·        ✔MELAS

·        ✔FABRY

·        ✔B-O-R σ-μο

·        ✔Townes-Brock σ-μο

·        ✔CHARGE

·        ✔Kallman σ-μο

·        ✔Alstrom νόσος

·        ✔Muckle-Wells σ-μο

 

-Απώλεια Ακοής

Λοιμώξεις μέσου ωτός

·        Ηλικία

·        Έκθεση σε βιομηχανικό θόρυβο

·        Ωτοτοξικά Φάρμακα

·        Αιμοκάθαρση

 

-Κηλίδες Αμφιβληστροειδούς

·        ΜΥ ΣΝ τύπου 2

·        IgA Νεφροπάθεια

·        SLE

·        ΣΝ

·        Σοβαρή Υπέρταση

·        C₃  Νεφροπάθειες

-Ελασματοποίηση της GBM

·        Εστιακή Βλάβη

·        MYH9 Νόσος

·        Pierson σ-μο

·        Σ-μο όνυχα-Επιγονατίδας

·        Γονίδιο Τετρασπανίνης

·        Frasier σ-μο

·        Galloway-Mowat σ-μο 

     ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Ένας συνδυασμός:

-ενδελεχούς οικογενειακού ιστορικού

-προληπτικής ανάλυσης ούρων συγγενών πρώτου βαθμού

-ακοογράμματος

-οφθαλμολογικής εξέτασης

είναι κρίσιμος για τη διάγνωση της ΑΣ. Η παρουσία του πρόσθιου φακόκωνου είναι παθογνωμονική.

Το AS είναι πολύ πιθανό στον ασθενή που έχει αιματουρία και τουλάχιστον δύο από τα ακόλουθα κλινικά χαρακτηριστικά: κηλίδες του αμφιβληστροειδούς, επαναλαμβανόμενες διαβρώσεις του αμφιβληστροειδούς, πάχυνση και λέπτυνση GBM ή νευροαισθητήρια κώφωση.

Η απουσία χρώσης της επιδερμικής βασικής μεμβράνης για την αλυσίδα α5 του κολλαγόνου τύπου IV σε αρσενικούς ημιζυγώτες και η ασυνεχής χρώση της επιδερμικής βασικής μεμβράνης σε θηλυκούς ετεροζυγώτες στη βιοψία δέρματος είναι παθογνωμονική για το Χ-συνδεδεμένο AS και μπορεί να αποκλείσει μια διαγνωστική νεφρική βιοψία.

Ο γενετικός έλεγχος είναι κλινικά διαθέσιμος για μεταλλάξεις Χ-συνδεδεμένου AS και COL4A5.

Η προγεννητική διάγνωση είναι διαθέσιμη για οικογένειες με μέλη που έχουν Χ- συνδεδεμένο ΑΣ και έχουν ταυτοποιημένη μετάλλαξη.

ΠΡΟΓΝΩΣΗ και ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Ο κίνδυνος προοδευτικής νεφρικής δυσλειτουργίας που οδηγεί σε νεφρική νόσο τελικού σταδίου (ESRD) είναι υψηλότερος μεταξύ των ημιζυγώτων και των αυτοσωμικών υπολειπόμενων ομοζυγώτων.

Η ESRD εμφανίζεται πριν από την ηλικία των 30 ετών σε περίπου 75% των ημιζυγώτων με X-linked AS. Ο κίνδυνος ESRD σε  Χ-συνδεδεμένους ετεροζυγώτες είναι 12% στην ηλικία των 40 ετών και 30% στην ηλικία των 60 ετών. Παράγοντες κινδύνου για εξέλιξη είναι :

-η βαριά αιματουρία κατά την παιδική ηλικία

-το νεφρωσικό σύνδρομο

-η έντονη πάχυνση της GBM.

Μια ενδοοικογενειακή παραλλαγή στη φαινοτυπική έκφραση έχει ως αποτέλεσμα σημαντικές διαφορές στην ηλικία ESRD μεταξύ των μελών της οικογένειας.

Δεν υπάρχει διαθέσιμη ειδική θεραπεία για τη θεραπεία του ΑΣ, αν και οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης (και πιθανώς οι αναστολείς των υποδοχέων της αγγειοτενσίνης-2) μπορούν να επιβραδύνουν τον ρυθμό εξέλιξης.

Προσεκτική διαχείριση επιπλοκών νεφρικής ανεπάρκειας, όπως υπέρταση, αναιμία και ανισορροπία ηλεκτρολυτών, είναι κρίσιμη.

Οι ασθενείς με ESRD αντιμετωπίζονται με αιμοκάθαρση και μεταμόσχευση νεφρού. Περίπου το 5% των ληπτών μεταμόσχευσης νεφρού αναπτύσσουν νεφρίτιδα κατά της GBM, η οποία εμφανίζεται κυρίως σε άνδρες με Χ- συνδεδεμένο ΑΣ  που αναπτύσσουν ESRD πριν από την ηλικία των 30 ετών.

Η φαρμακολογική θεραπεία της πρωτεϊνουρίας με αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης ή αποκλεισμό των υποδοχέων της αγγειοτενσίνης-2 έχει αποδειχθεί αποτελεσματική σε άλλες σπειραματικές ασθένειες και έχει επίσης αποδειχθεί πολλά υποσχόμενη στην ΑΣ.

Συνιστάται επίσης ο έλεγχος ετεροζυγωτών φορέων για σημαντική νεφρική νόσο σε μεταγενέστερη ενήλικη ζωή και πιθανή θεραπεία σημαντικής πρωτεϊνουρίας